اولین بار خازن جهت مصارف عمومی 70 سال پیش برای استفاده در مدارهای تلفن و تلگراف عرضه گردید در آن سالها خازن تشکیل می شد از کاغذ به عنوان عایق و فویل نازک بعنوان الکترودها و کاغذ را با واکس اشباع می کردند پس از آن ژله های نفتی جایگزین واکس گردید و با رسیدن به ولتاژv 400 این ماده نیز با روغن معدنی جایگزین شد پس از آن با بدست آمدن فویل های بسیار نازک آلومینیوم با ضخامت کمتر از 7 میکرون و بهتر شدن کیفیت دی الکتریک بین آن مجدداً از این دست خازنها با کیفیت بسیار بالاتر تهیه گردید دو دهه بین 1920 تا 1940 اوج پیشرفت تکنولوژی خازن بود در این سالها خازنها بین یک تا 500 کیلووار ساخته شدند این خازنها در ولتاژ بالا به شکل مثلث بکارمی رفتند سپس در ولتاژهای kv 6.6 و kv11و سرانجام در ولتاژkv 33 مورد استفاده قرار گرفتند . در اوایل دهه 1950 اسکارل بعنوان اشباع کننده بکار برده شد و بعنوان پلی کلرور بی فنیل PCB شناخته شد کلوفن نیز از این دسته بشمار می رفت . با وجود افزایش فاکتور تلفات ازW/KVAR 2 برای خازن با کاغذ آغشته به روغن معدنی به2.5 الی W/KVAR 3 برای خازنهای PCB اما بعلت کاهش اندازه استفاده از خازنهای PCB عمومیت یافت .
